درمان بیماری پارکیسون parkinson disease با دستگاه فیزیوتراپی خانگی فارادیک بریجیس

درمان بیماری پارکیسون parkinson disease با دستگاه فیزیوتراپی خانگی فارادیک برجیس

بیماری پارکینسون (PD ) سومین بیماری شایع سیستم عصبی مرکزی است.

این بیماری یک بیماری تخریبی و به آهستگی پیشرونده ای است که یک نفر از هر هزار نفر و

یک نفر از هر صد نفر بالای 75 سال را گرفتار می کند. سن شروع بیماری متغیر بوده متوسط

سن شروع 58 سال است ولی افراد جوان تر معاف نیستند.

اولین بار جیمز پارکینسون در سال 1917 این بیماری را به نام فلج لرزان توصیف کرد که اکنون نام او برای این بیماری به کار میرود. در این بیماری میزان ماده ای میانجی به نام دوپامین کاهش میابد که علت آن تخریب قسمتی از مغز به نام جسم سیاه میباشد که در ساختن دوپامین نقش دارد. 

بیماران PD در شروع حرکت, در مسیر حرکت و پایان حرکت مشکل دارند. به کندی این بیماران در شروع و ادامه فعالیت های حرکتی ( برادی کینزی ) گفته میشود. از دیگر مشخصه های مهم این بیماری لرزش در حالت استراحت است. نوع خاصی از سفتی در عضلات ایجاد میشود که میتواند هر دو گروه عضلات خم کننده و صاف کننده را درگیر کند که به آن رژیدیتی میگویند و معمولا به صورت پدیده چرخ دنده ای است. میزان رژیدیتی در صورت وجود استرس, اضطراب, حرکت اندام مقابل و یا در حالت ایستاده نسبت به نشسته تشدید میشود. بسیاری از بیماران اختلالاتی در تکلم, بلع, افزایش تعریق, افزایش فعالیت غدد چربی, صورت یخ زده و گاها آبریزش دهان دارند. شیوع دمانس و افسردگی در بیماران PD شایع است.

در صورت پیشرفت شدید بیماری مفصل زانو, ران و تنه حالت خمیده پیدا میکند و سر به جلو تمایل پیدا میکند. بیماران پارکینسون نه تنها در انجام فعالیت های حرکتی متوالی مشکل دارند بلکه در انجام فعالیت های حرکتی همزمان نیز با مشکل روبرو میشوند. فرد مبتلا که قامت خمیده دارد در راه رفتن , قدم های کوتاه بر می دارد. عدم ثبات وضعیتی مشکل بزرگی برای آن هاست و بیمار به علت از دست دادن تعادل دچار زمین خوردن های مکرر می شود.

اختلال عملکرد تنفسی یک یافته شایع در افراد PD است. همچنین وضعیت خمیده و بی حرکت در آنها منجر به اختلالات تنفسی و ناراحتی های قلبی-عروقی می گردد.

درمان :

- درمان دارویی: طبق نظر متخصص مغز و اعصاب صورت میگیرد.

- درمان جراحی : استریوتاکسیک که دربرگیرنده تخریب مناطق مختلفی در تالاموس جهت از بین بردن انواع لرزش و اختلالات حرکتی است که البته پس از عرضه درمان های دارویی کاهش یافته است. همچنین از طریق تحریک مزمن با فرکانس بالای هسته های قدامی - وسطی تالامیک, گلوبوس پالیدوس داخلی و هسته ساب تالامیک مشخص شده است که برای لرزش, دیسکینزی و دیستونی بی خطرتر و موثرتر از تخریب بافتی است.

درمان با فیزیوتراپی :

تکنیک های فیزیوتراپی بر روی عوارض عضلانی-اسکلتی متمرکز شدند و سعی در افزایش دامنه حرکتی مفاصل, کاهش رژیدیتی, بهبود هماهنگی, افزایش انعطاف پذیری و حفظ توانایی های عملی دارند.

دو دلیل واضح برای انجام فیزیوتراپی برای افراد PD عبارتند از :

1 : نیاز به آگاهی در جهت حفظ انعطاف پذیری عضلانی-اسکلتی

2 : آگاهی جهت حفظ یک شیوه زندگی فعال و کاستن میزان تخریب و زوال ذهنی که میتواند منجر به کاهش فعالیت فیزیکی و ذهنی گردد.

اهداف درمانی فیزیوتراپی در بیماران پارکینسون :

1 : جلوگیری کردن از کوتاهی ها و تصحیح پوسچر غلط

2 : افزایش دامنه حرکتی عملکردی در تمام مفاصل

3 : جلوگیری یا به حداقل رساندن آتروفی عضلانی

4 : افزایش آگاهی های پوسچرال و واکنش های تعادلی همراه با اطمینان دادن به بیمار

5 : بهبود وضعیت راه رفتن

6 : حفظ یا بهبود میزان استقامت فرد